GevouwenTIJD
Vouwt je open,
tot je weer hier bent.
Taal ademt hier.
Ze beweegt —
tussen lichaam en landschap,
tussen klank en stilte.
Ritmisch, soms rafelig,
soms helder als een herinnering
die nog niet bestond.
Dit is spoken word.
Niet alleen op het podium,
maar ook in de publieke ruimte,
in samenwerking, in beelden,
in wat niet gezegd wordt.
Taal als contact.
Als onderzoek.
Als uitnodiging.
Blader. Luister. Verdwaal.
En vouw jezelf weer open.
“Vouw je weer open" -"Verdwaal en vindt terug" "Woorden vouwen zich open"
“Vouw je weer open" -"Verdwaal en vindt terug" "Woorden vouwen zich open"
"de zon op een raamrand." - "een bijtje in het licht"-"een gedachte die bleef hangen"
"de zon op een raamrand." - "een bijtje in het licht"-"een gedachte die bleef hangen"
“het gras ademt” - "het blaadje rust"-"de tijd die geen naam meer heeft"
“het gras ademt” - "het blaadje rust"-"de tijd die geen naam meer heeft"
